Meandmyself2019 CASTROJERIZ

24 sept.
Verslag van de afelopen dagen. Ik ben de draad n beetje kwijt geraakt. De dagen vliegen. Er komen en gaan zoveel mensen voorbij. Bij sommigen mensen wordt je echt geraakt en slyit je intense vriendschappen af. Van over heel de wereld komen ze hier. Als ik al die conracten af zou moeten heb ik nog een fikse tijd te  gaan. I love it.
Het is mooi om hier mensen te ontmoeten allemaal met hun hart open. Ik voel me hier in deze wereld meer thuis als in mn. "normale wereld ". WAAROM???? Ja natuurlijk weet ik t antwoord wel. Maar waarom, waarom is mn gevoel dan zo anders thuis. In die wereld is men meer gesloten, er is medr afstand tot elkaar. Ook ikzelf vind t moeilijk om dit gevoel thuis vast te houden. Maar dat komt door alle input die je krijgt, van alles wat te maken heeft met verplichtingen. We worden al vroeg in een soort van modek geplaatst waarin we moeten presteren. Voor goed je best doen en vooral niet buiten de boot vallen. Ik snap t allemaal wel, iederen wil graag n woning, auto etc. Ikzelf including natuurlijk. Maar eigen worden we in een soort van gevangenis geplaatst. Zodra je den hypotheek hebt zit je in een soort van gevangenis. 30 jaar lang. We kopen auto's op afbetaling, tv 's op afbetaling enz. We gaan steeds dieper in jail. Ook ik was daar lange tijd. Maar hier, hier in de Camino, hier ligt t anders en nee t is geen vakantie gevoel. Je bent hier in weze verlost van alle druk. Je backpack is je huis. Ik heb met vele mensen gesproken, men zegt allen hetzelfde. Hier voelt men compkete vrijheid en liefde voor elkaar. Er zijn vele mensen die zich ontdoen van alle druk in hun "normale wereld" ze wilken zich vrij voelen. Er zijn mensen sie nemen rigoureuze beslissingen die hun leven totaal veranderd. Men verteld me, dat de buiten wereld hwn voor gek geworden verklaard. Nou zevt men dan! Dan laat mij maar lekker gek zijn.
Het is zeker geen fantasie wereld, deze wereld is echt!! In principe is t een grote communitie. Men gaat anders terug naar huis , daar vertellen ze hun verhaal en vervolgens leven ze n ander leven dan daarvoor. Ze hebben zichzelf gevonden en wat belangrijker is, ze hebben liefde gevonden.
Hoe mooi kan de wereld zijn als iedereen liefde heeft voor alkes om hen heen. Ja natuurlijk hoeft men geen camino te lopen om liefde in zich te hebben. Maar voor velen helpt t n beetje.
In ieder geval voor mij heeft enorm veel inpact gehad. Ik heb beslisdingen kunnen nemen waar ik lang mee worstelde. Ook liefde heb ik hier gevonden. Liefde in een breder perspectief.
Nu ben ik dan als vrijwilliger bezig als hospitaleros. Dat is voor mij de wereld waarin ik eigenlijk altijd zou willen leven. Niet dat ik n hekel heb aan mn wereld thuis(al weet ik niet meer zo goed wat thuis is) thuis is t fijn met m'n familie waar ik ontzettend van houd. Ook de paar goede vrienden die ik heb geven me n fijn gevoel. Ook van hen houd ik. Maar toch, de wereld van de Camino trekt me zo ontzettend aan.
Van de week n prachtige avond gehad met n groep Italianen. Gewoonweg  geweldig. Toen ik afscheid moest nemen, had ik t weer n beetje moeilijk, terwijl ik ze amper n dag kende.
Het waren 3 jongens en een meisje. Ze liepen aan onm hun camino te vervolgen, t meisje Analisa genaamd kwam terug gelopen en kuste me op mn wang, ze zei thank you, i love you. Gewoon als mens hield ze van me. Geweldig!!!
Vandaag is een van mb laatste dagen. Morgen komt m'n vervanger, N man van Malta. De eigenaar Carlos komt vandaag. Hij komt de supplies brengen. Vervolgens gaan we babbelen hoe verder. Hij wil graag dat ik voor langere periode kom. Ik ga daar natuurlijk goed over nadenken en mezelf goed informeren hoe of wat. Vandaag nog wven wat vissen binnen halen. Ik heb n boeking staan voor 2 Koreanen. Verder moet im er acht binnen zien te trekken. T schijnt druk te worden. N hoop mensen vanuit burgos vertrokken 2 dagen geleden. Die groep passeert vandaag dit dorp. N groot aantal zal hier n overnachting zoeken. Dus de hengel staat uit. Klaar om aan t slaan.